Przed 140 laty, 21 stycznia 1874 r., przyszedł na świat mąż stanu, trzykrotny premier II RP, przywódca i pionier ruchu chłopskiego Wincenty Witos. Ludowcy z północy regionu uczcili tę rocznicę.

Od 12 czerwca 2011 r. w Gorzowie przy ul. Warszawskiej stoi pomnik Wincentego Witosa. W sobotę, 18 stycznia o 12.00, spotkali się tam członkowie i sympatycy Polskiego Stronnictwa Ludowego, a wśród nich m.in.: wicewojewoda Jan Świrepo, starosta gorzowski Józef Kruczkowski, przewodniczący rady powiatu strzelecko-drezdeneckiego Romuald Gawlik czy naczelnik wydziału promocji Starostwa Powiatowego w Gorzowie Dawid Gierkowski. Spotkanie było nie tylko okazją do zapalenia zniczy pod popiersiem polityka, ale też wspomnień na temat roli Witosa w kształtowaniu i jednoczeniu ruchu ludowego.

Przywołano fakty z historii Polski, a wśród nich te, które mówią o odzyskaniu niepodległości w 1918 r., kiedy to Wincenty Witos razem z działaczami i ugrupowaniami chłopskimi tworzył nowe struktury państwa. Kierował Rządem Obrony Narodowej, broniąc państwowości zagrożonej rewolucją i najazdem bolszewickim w 1920 roku. Ówczesny Sejm (17 marca 1921 r.) uchwalił pierwszą nowoczesną konstytucję, tzw. Konstytucję Marcową, która obowiązywała do 1935 r. Witos był jedną z czołowych postaci sceny politycznej Drugiej Rzeczypospolitej. Stojąc na czele ludowców tworzył fundamenty silnego państwa, wprowadzał zasady demokracji i sprawiedliwości a także postępowych reform społecznych i politycznych.

Uroczystemu zapaleniu zniczy towarzyszyły poczty sztandarowe z hasłem „Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.”

---

Wincenty Witos urodził się 21 stycznia 1874r. w Wierzchosławicach. W Polsce niepodległej był mężem stanu: posłem na Sejm RP, trzykrotnym premierem rządu, prezesem Stronnictwa Ludowego i niekwestionowanym przywódcą ludowców, którego za zasługi dla narodu odznaczono Orderem Orła Białego. Za opozycyjną działalność polityczną wtrącono go do więzienia, sądzono, skazano na półtora roku więzienia i ścigano Listem Gończym, gdy uchylił się od odsiadywania wyroku. Nazwisko Witosa, począwszy od I wojny światowej, przez II wojnę i po jej zakończeniu miało ciągle dużą wartość w sferze symbolicznej, jak też w realnej polityce. Sięgali po nie Polacy w momentach dla naszego narodu ciężkich lub przełomowych. W Wierzchosławicach w 1971 roku – staraniem działaczy ludowych i rodziny W. Witosa – powołano do życia muzeum imienia Wincentego Witosa.

Oprac. Hak
Foto archiwum własne

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Oceń prezydenta. Weź udział w debacie

Prezydent Miasta co roku, do końca maja, przedstawia Radzie Miasta Raport o stanie miasta, czyli sprawozdanie ze swojej działalności w ... <czytaj dalej>

Wypisy z ewidencji

Dokumenty ewidencji gruntów i budynków oraz mapy w jednym miejscu. Od poniedziałku (9 maja br.) wypisy z ewidencji gruntów i budynków ... <czytaj dalej>

Co w mieście na majowy weekend

W tym roku 1 maja wypada w niedzielę, a Narodowe Święto Trzeciego Maja we wtorek. To oznacza, że przed nami ... <czytaj dalej>

Zamkną fragment ulicy

W czwartek (21 kwietnia) planowane jest zamknięcie odcinka al. Konstytucji 3 Maja, na odcinku między ul. Estkowskiego a rondem Wolontariuszy ... <czytaj dalej>

«	maj 2022					»
P	W	Ś	C	P	S	N
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

Przegraliśmy

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Nie da rady. W imię rozwoju hmmmm zaprzyjaźnione firmy, firma musi zarobić. Ręce opadają. Może Wójcicki jutro przyjdzie na spotkanie mieszkań <czytaj dalej>

Jacek wyrżnie wszystko.bo wungiel.drogi a potrzeba mu drzewo na opał <czytaj dalej>

I to ciągłe porównywanie i rozterki w mojej głowie: czy Romane Dyvesa w Gorzowie, czy Międzynarodowy Festiwal Piosenki i Kultury Romów w Ciechoc <czytaj dalej>

To nie Gąsior przegrał, to przegrał ktoś, kto zdecydował o likwidacji antywojennego przekazu Gąsiora.Przegrał okazję, by w prosty sposób opow <czytaj dalej>

Bardzo żałuję, że mi to spotkanie umknęło. Cóż... Zachowuję Irka Szmidta we wdzięcznej pamięci. <czytaj dalej>