Gontowiec Podróżny BLOG

30 czerwca. Bodek wrócił wczoraj znad Arresø (największe duńskie jezioro) przed siódmą rano szczęśliwy jak psi ogon. W tym roku nie bardzo miał kiedy powędkować, więc wreszcie ma satysfakcję, a my mieliśmy dobry obiad.

Po pierwszych dwóch prawdziwie letnich tygodniach naszych duńskich wakacji, ten tydzień serwuje nam pogodę w kratkę. Może zapatrzył się na przebój hinduskiego kina „Czasem słońce, czasem deszcz”? Nie jest zimno. Z nieba zwisają frędzle ciężkich chmur, z których od czasu do czasu coś pokropi. Nagle jak królik z kapelusza wyskakuje słońce i zaczyna grzać, grzać, grzać, a potem równie niespodziewanie znika. Chwilami robi się duszno, a powietrze dosłownie można kroić nożem. Prognozy meteorologiczne zmieniają się, jak w kalejdoskopie, ciśnienie atmosferyczne przestępuje z nogi na nogę, nie mogąc się zdecydować: rosnąć? spadać? Moje wewnętrzne ja przy takiej huśtawce każe mi albo ziewać i tęsknym okiem spoglądać na fotel, albo wygania z sekatorem do ogródka, bo rozpiera mnie jakaś dziwna energia.

Z nadmiarem energii najlepiej wybrać się na spacer, więc zapraszam do wspominanego wczoraj przez mnie Kikhavn. To naprawdę nieduża wioseczka. Stałych mieszkańców jest tu chyba z dwudziestu pięciu, ale w tak zwanym sezonie ich liczba wzrasta co najmniej dwustukrotnie. Historia miejscowości sięga XIII wieku. Mieszkańcy utrzymywali się z rybołówstwa i rolnictwa. Trzy wieki później w najstarszych zachowanych księgach wieczystych odnotowano 35 stojących tu domów. W wielkim pożarze w 1795 r. spłonęła połowa z nich.

Niewiele zostało odbudowanych. Część mieszkańców po prostu przeniosła się do Lynæs. Te domy, które się zachowały, tworzą dziś klimat miejscowości (na zdjęciu jedno z bajkowych okienek). Aby jak najdłużej mógł trwać, odwiedzających obowiązuje pozostawienie pojazdów na parkingu przed wioską. Kikhavn zwiedza się na piechotę. Tylko trzy kilometry dzielą wieś od Hundested, a najfajniejsze widoki oferuje żwirowo-gruntowa ścieżka na krawędzi klifu.


A co poza tym? Ano… 44 lata temu przypieczętowaliśmy urzędowo powstanie swoistej spółki o nazwie Go(n)towiec podróżny, tylko wtedy jeszcze nie mieliśmy pojęcia, że kiedyś tak ją nazwiemy.

Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Milion dla filharmonii

W środę 6 grudnia 2023 r. marszałek Marcin Jabłoński spotkał się z dyrektor Filharmonii Gorzowskiej Joanną Pisarewicz. W projekt budżetu Samorządu ... <czytaj dalej>

Oprogramowanie Lubuskie trzeba zaktualizować

- Oprogramowanie Lubuskie trzeba zaktualizować - powiedział podczas spotkania lubuskich samorządowców w Paradyżu - Gościkowie prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki. 7 grudnia ... <czytaj dalej>

Coraz bliżej święta

Otwarcie hali sportowo-widowiskowej Arena GORZÓW jest głównym elementem tegorocznej kampanii „Gorzów blisko świąt”. Dwudniowa impreza zaplanowana jest w dniach 9-10 ... <czytaj dalej>

Chcą nowego porozumienia paradyskiego

Prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki, wspólnie z prezydentami Zielonej Góry Januszem Kubickim i Nowej Soli Jackiem Milewskim, jest inicjatorem i współorganizatorem ... <czytaj dalej>

«	grudzień 2023					»
P	W	Ś	C	P	S	N
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Wierzą, że tym razem się uda

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Niekoniecznie. Teraz jest jednak miastem wojewódzkim. Jeżeli Zielona Góra chce dalej czerpać profity z urzędu marszałkowskiego, musi się jakoś <czytaj dalej>

Nie mam nic przeciwko likwidacji sztucznego woj.lubuskiego - Gorzów lepiej będzie się miał we współpracy ze Szczecinem. <czytaj dalej>

Może warto postraszyć rozpadem województwa. To od razu postawiłoby do pionu przyjaciół z południa. <czytaj dalej>

Dziękuję za recenzję.Trzeba to obejrzeć. <czytaj dalej>

Nazwa jest wtórna. Najpierw co z upadkiem tego miasta, nawet jak zmienimy nazwę na Nowy Jork to gadaniem niczego dalej nic się nie poprawi. Ślep <czytaj dalej>