Gontowiec Podróżny BLOG

6 maja. Wyobraźcie sobie poranny spacer ścieżką pośród otulonych rzedniejącą mgłą dębów korkowych.
Wokół tylko śpiew ptaków, dźwięczenie owczych (albo kozich) dzwonków, dobiegające z oddali muczenie krów, a przed wami ON, wiekowy kromlech, już lizany przez promienie budzącego się słońca. A potem pomyślcie o roztargnionej Mariatce, która zapomniała włożyć baterię do aparatu... Dobrze, że chociaż smartfon był w kieszeni.

Otoczony hektarami dębów korkowych kromlech Almendres (kamienny krąg), w pobliżu którego spaliśmy, znajduje się na zboczu wzgórza, od którego przyjął swoją nazwę, ok. 4 km za miejscowością Guadalupe. Jest naprawdę imponujący, ale Alentejo, to przecież kraina obfitująca w budowle megalityczne. Fernando Pessoa, jeden z najsłynniejszych portugalskich poetów powiedział kiedyś, że Alentejo to nic otoczone przez nic, pośrodku czego rośnie kilka drzew. Jeżeli tak wygląda nic, to jak wygląda coś?

Ruszając w końcu w trasę, odwiedziliśmy jeszcze pochodzącego również z neolitu pojedynczego menhira o wydłużonym, jajowatym kształcie, którego Bodzio nazwał Menhirem Wańkowiczem, a potem wróciliśmy do Evory. Wprawdzie planowaliśmy kierować się do Lizbony, jednak weekend nie jest chyba dobrym czasem na zwiedzanie stolicy, więc wybraliśmy się dokładnie w przeciwną stronę, a jadąc przez Evorę, zdążyliśmy nabyć portugalską kartę internetową (ważność hiszpańskiej kończy się za dwa dni) i wspiąć się (oczywiście Fredkiem) na punkt widokowy Alto de São Bento. Jest to miejsce ściśle związane z historią miasta, bo właśnie to granitowe wzgórze dostarczało kiedyś Rzymianom budulca dla jego budowy. Ciekawie prezentują się zrekonstruowane na szczycie wiatraki, zupełnie inne od tych, do których widoku jesteśmy przyzwyczajeni, inne także od hiszpańskich wiatraków Don Kichota.

Do Estremoz, kolejnego punktu na trasie, wyruszyliśmy już dobrze po południu, a jeszcze po drodze skręciliśmy do Arraiolos, nad którym górowała potężna sylwetka zamku. Kiedy się do niego wdrapaliśmy, okazał się średniowieczną ruiną z pięknym widokiem na okolicę i szesnastowiecznym kościołem obok, zbudowanym na miejscu wcześniejszej świątyni. Zamczysko odgrywało ongiś ważną rolę. Przez pewien czas mieszkał w nim nawet Nuno Álvares Pereira de Melo – rycerz portugalski, ważny polityk i jeden z głównych dowódców wojskowych w czternastowiecznej Portugalii. Po śmierci żony został karmelitą, a w 2008 r. zaliczony w poczet świętych (św. Noniusz Álvares Pereira).

Estremoz, podobnie jak sąsiednia Borba i położona kilkanaście kilometrów dalej Vila Viçosa zrobiły na nas ogromne wrażenie. To w ścisłym tego słowa znaczeniu marmurowe miasteczka. Marmurowe są tu obramienia okien i drzwi niemal każdego domu, każda rzeźba, słupki drogowe, tablice z nazwami ulic, tablice informacyjne, schody, ławki (nie nagrzewają się tak jak metalowe i jednocześnie nie są tak zimne, jak kamienne), krawężniki, fontanny… nawet chodniki wyłożone są nieregularną marmurową kostką, a kiedy mijaliśmy cmentarz, to nawet mur był marmurowy.

W Estremoz, będącym kiedyś siedzibą króla Dionizego I, w dawnym zamku z piękną marmurową wieżą jest teraz luksusowy hotel, a w owej wieży (donżonie) znajduje się maleńka kaplica, w której podobno zmarła królowa Izabela Aragońska (żona wspomnianego wyżej Dionizego), przedstawiona (oczywiście w marmurze) na placu przed rezydencją. Ściany tej kaplicy są ponoć wyłożone azulejos, przedstawiającymi sceny z jej życia. Weszliśmy też do marmurowego wnętrza marmurowego kościoła, stojącego tuż obok zamku.

W Borbie zatrzymała nas marmurowa fontanna (Fonte das Bicasa) – jak wieść niesie, jedna z najpiękniejszych w całym kraju, wybudowana ze składek mieszkańców miasta w 1781 r. i poświęcona królowej Marii I oraz jej małżonkowi, królowi Pedro III. Z kolei w Vila Viçosa zachwyca bardzo długa fasada trzypiętrowego pałacu książęcego (Paço Ducal), obłożona błękitnym marmurem. Marmur jest tutaj najpopularniejszym, bo najłatwiej dostępnym budulcem. Wokół każdego z tych miasteczek znajdują się jego kamieniołomy.

Wczesnym wieczorem dotarliśmy do noszącego kilka przydomków Elvas. Mówi się tu o nim: miasto-twierdza, królowa granicy, klucz do Portugalii. Historyczne centrum miasta otoczone jest trzema liniami murów, a my spaliśmy pomiędzy linią pierwszą, a drugą. Zwiedzanie zostawiliśmy sobie na rano, jednak przed zakotwiczeniem się na nocleg odwiedziliśmy jeszcze gwiaździstą twierdzę Santa Luzia, zbudowaną na południowych obrzeżach miejscowości. Fortyfikacje Elvas robią niesamowite wrażenie, a dopełnia je ośmiokilometrowy akwedukt z 834 łukami umieszczonymi aż pięciu kondygnacjach (wysokość 31 m). Jest tu co oglądać.


Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Milion dla filharmonii

W środę 6 grudnia 2023 r. marszałek Marcin Jabłoński spotkał się z dyrektor Filharmonii Gorzowskiej Joanną Pisarewicz. W projekt budżetu Samorządu ... <czytaj dalej>

Oprogramowanie Lubuskie trzeba zaktualizować

- Oprogramowanie Lubuskie trzeba zaktualizować - powiedział podczas spotkania lubuskich samorządowców w Paradyżu - Gościkowie prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki. 7 grudnia ... <czytaj dalej>

Coraz bliżej święta

Otwarcie hali sportowo-widowiskowej Arena GORZÓW jest głównym elementem tegorocznej kampanii „Gorzów blisko świąt”. Dwudniowa impreza zaplanowana jest w dniach 9-10 ... <czytaj dalej>

Chcą nowego porozumienia paradyskiego

Prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki, wspólnie z prezydentami Zielonej Góry Januszem Kubickim i Nowej Soli Jackiem Milewskim, jest inicjatorem i współorganizatorem ... <czytaj dalej>

«	grudzień 2023					»
P	W	Ś	C	P	S	N
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Wierzą, że tym razem się uda

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Niekoniecznie. Teraz jest jednak miastem wojewódzkim. Jeżeli Zielona Góra chce dalej czerpać profity z urzędu marszałkowskiego, musi się jakoś <czytaj dalej>

Nie mam nic przeciwko likwidacji sztucznego woj.lubuskiego - Gorzów lepiej będzie się miał we współpracy ze Szczecinem. <czytaj dalej>

Może warto postraszyć rozpadem województwa. To od razu postawiłoby do pionu przyjaciół z południa. <czytaj dalej>

Dziękuję za recenzję.Trzeba to obejrzeć. <czytaj dalej>

Nazwa jest wtórna. Najpierw co z upadkiem tego miasta, nawet jak zmienimy nazwę na Nowy Jork to gadaniem niczego dalej nic się nie poprawi. Ślep <czytaj dalej>